نوشيدني هاي چين

تور شانگهاي، تورهاي شانگهاي، تور ارزان شانگهاي، تور مسافرتي شانگهاي، تور ارزان شانگهاي , تور چين , تور شانگهاي با نرخ ويژه

جغرافياي كشور چين

جغرافياي كشور چين

مساحت جمهوري خلق چين حدود ۹٫۶ ميليون كيلومتر مربع است و پس از روسيه دومين كشور بزرگ جهان از نظر وسعت خاكي (بدون احتساب آب‌هاي داخلي) است. از نظر مساحت كل كشور هم سومين يا چهارمين كشور وسيع دنيا (پس از روسيه و كانادا و باتوجه به تعريف دقيق مساحت كلي ايالات متحده آمريكا) به شمار مي‌آيد.
چين با داشتن ۲۲.۱۱۷ كيلومتر مربع مرز زميني طولانيترين خط مرزي را در ميان تمام كشورهاي جهان دارد. اين كشور از شرق و جنوب با درياي چين شرقي، خليج كره، درياي زرد، و ديگر آبهاي آزاد احاطه شده‌است و با ۱۴ كشور هم‌مرز است.
چين در عرض جغرافيايي ۱۸ تا ۵۴ درجه شمالي و طول ۷۳ تا ۱۳۵ درجه شرقي قرار دارد و چشم‌اندازهاي طبيعي آن بسيار متنوع است. در شرق چين در كرانه‌هاي رود زرد و درياي چين شرقي دشت‌هاي آبرفتي پهناور و حاضلخيزي با تراكم جمعيتي بسيار بالا قرار گرفته‌اند. در بخش‌هاي شمالي در مرز فلات مغولستان داخلي علفزارهاي وسيع مشاهده مي‌شود و صحراهاي خشك و سرد تكله‌مكان و گبي در فلات مرتفع مغولستان جاي گرفته‌اند. تپه‌ها و رشته‌كوه‌هاي كم‌ارتفاع بيشتر نواحي جنوب چين را دربرگرفته‌اند و شرق مياني چين ميزبان دلتاي دو رودخانه اصلي اين كشور يعنيرود زرد و يانگ‌تسه است. بخش غربي اين سرزمين پوشيده از كوه‌هاي بسيار مرتفع از جمله هيمالياست. مرتفع‌ترين نقطه دنيا يعني قله اورست به ارتفاع ۸۸۴۸ متر مرز چين و نپال است و پست‌ترين نقطه چين كه سومين نقطه پست جهان است در بستر درياچهٔ خشك آدينگ در فرونشست تورپان۱۵۴ متر پايينتر از سطح درياهاي آزاد است.
فصل‌هاي خشك و فصل‌هاي مرطوب همراه با باران موسمي شرايط آب‌وهوايي غالب در بيشتر نقاط چين است كه اختلاف دماي قابل توجه بين تابستان و زمستان را در پي دارد. در زمستان بادهاي شمالي سرد و خشك مي‌وزد و بادهاي جنوبي از سواحل دريا در نقاط جنوبيتر گرم و مرطوب است. طوفان‌هاي موسمي (در حدود ۵ مورد در سال) در امتداد سواحل جنوبي و شرقي، سيل‌هاي مخرب، سونامي، زلزله، رانش زمين و خشكسالي از بلاياي طبيعي منطقه چين هستند.
گسترش بيابان‌ها به ويژه بيابان گبي يك معضل زيست‌محيطي مهم در چين است. هرچند درختكاري در مرزهاي بيابان از دهه ۱۹۷۰ به بعد تعداد طوفان‌هاي شن را كاهش داده اما خشكسالي مستمر و شيوه نامناسب كشاورزي موجب طوفان‌هاي شني شده كه بهار هر سال شمال چين را در مي‌نوردد و حتي به كره و ژاپن هم مي‌رسد. ديده‌بان محيط زيست چين در سال ۲۰۰۷ اعلام كرده كه هر سال چهار هزار كيلومتر مربع به بيابان‌هاي اين كشور افزوده مي‌شود. آب شدن يخچال‌هاي هيماليا هم نگراني ديگري است كه مي‌تواند بحران كمبود آب را براي صدها ميليون نفر به همراه بياورد.
جمعيت‌شناسي
جمعيت چين در سرشماري سال ۲۰۱۰ حدود يك ميليارد و ۳۷۰ ميليون نفر بوده‌است. رشد اقتصادي سريع چين موجب شده تا صدها ميليون نفر از فقر نجات پيدا كنند. اكنون ده درصد چيني‌ها با درآمدي كمتر از يك دلار در روز زندگي مي‌كنند درحاليكه اين رقم در سال ۱۹۷۸ به ۶۴ درصد مي‌رسيد. نرخ بيكاري شهري نيز در سال ۲۰۱۳ به چهار درصد رسيده‌است.
چين براي كنترل رشد بالا و سريع جمعيت كشور از سال ۱۹۷۹ برنامهٔ كنترل جمعيت سختگيرانه‌اي را با نام سياست تك‌فرزندي را آغاز كرد. اين سياست به هر خانواده تنها اجازه داشتن يك فرزند را مي‌داد. البته استثناهاي زيادي هم براي آن در نظر گرفته شده‌است. اقليت‌هاي قومي (همه اقوام بجز قوم هان) از آن مستثني شده و اجازه داشتن فرزند دوم و حتي سوم را دارند. در بسياري از روستاها هم براي افرادي كه فرزند اولشان دختر يا معلول باشد اجازه داشتن فرزند دوم داده شده‌است. در سال ۲۰۱۳ اين سياست تا حد زيادي تلطيف شده و به خانواده‌هايي كه يكي از والدين خودش تك‌فرزند بوده‌است اجازه داشتن فرزند دوم را مي‌دهد. با اين حال مقاومت‌هايي در مقابل اين سياست به ويژه در روستاها صورت گرفته كه براي نيروي كار كشاورزي به فرزند نياز داشته و به طور سنتي به داشتن فرزند پسر علاقه دارند.
رويه تك‌فرزندي در كاهش رشد جمعيت چين مؤثر بود و نرخ رشد كشور را در سال ۲۰۱۳ به ۰٫۴۶٪ رساند اما تبعات ناخواسته‌اي هم داشت. ترجيح سنتي براي داشتن فرزند پسر موجب شد تا توازن جنسيتي كشور برهم بخورد. بر اساس سرشماري سال ۲۰۱۰ نسبت جنسي در هنگام تولد ۱۱۸ پسر به ازاي ۱۰۰ دختر است كه بسيار بالاتر از ميزان طبيعي ۱۰۵ به ۱۰۰ محسوب مي‌شود.
شهرهاي اصلي جمهوري خلق چين

شانگهاي

هنگ كنگ

گوانگ‌ژو

شن‌ژن

جغرافياي كشور چين

نقشه تراكم جمعيتي چين در سال ۲۰۰۹ نشان مي‌دهد كه بيشتر جمعيت در بخش شرقي كشور متمركز است.

هان‌ها قوم غالب اين كشور هستند كه بر اساس سرشماري سال ۲۰۱۰ حدود ۹۱٫۵ درصد جمعيت چين را تشكيل مي‌دهد. هان‌ها در تمام استان‌هاي چين به جز ايالت‌هاي غربي تبت و سين‌كيانگ اكثريت دارند. ژوانگ با ۱٫۳ درصد، منچو با ۰٫۸۶٪، اويغور با ۰٫۸۶٪ كه بيشتر در سين‌كيانگ زندگي مي‌كنند، هويي‌ها كه هان‌هاي مسلمان هستند با ۰٫۷۹٪، مياو با ۰٫۷۲٪، يي با ۶۵٪، توجيا با ۰٫۶۲٪، مغول با ۰٫۴۷٪ و تبتي با ۰٫۴۴٪ پرجمعيت‌ترين اقليت‌هاي قومي پرجمعيت‌ترين كشور دنيا هستند.

معرفي ۲۴ غذاي لذيذ چيني

غذاي لذيذ چيني

چين كشور پهناوري است كه غذاهاي متنوع و با طعم‌هاي گوناگوني را در خود جاي‌داده است. علاوه بر آن غذاهاي محلي هر ناحيه از اين كشور به‌كلي متفاوت‌اند. به‌عنوان مثال غذاي محلي شانگهاي شيائو لانگ بائو( xiao long bao )(سوپ كوفته ) است درحالي‌كه در پكن اردك پكني طرفداران بسياري دارد. با كجارو همراه باشيد تا ۲۴ غذاي لذيذ چيني آشنا شويد تا در سفر به چين آن‌ها را تجربه كنيد.

كانگ يو بينگ (cong you bing) مدل چيني پنكيك مرزه است كه از پيازچه خرد شده با مخلفات در مغز نان مسطح تهيه مي‌شود.
اردك پكينگ (Peking duck)
گوشت اردك با پوست نازك و ترد آن يكي از غذاهاي محبوب چيني‌هاست. اين غذا با پنكيك پيازچه، خيار و سس هويسن سرو مي‌شود. اين غذا كه به اردك پكني (Peking duck) مشهور است غذاي موردعلاقه مردم پكن است. ۳

يو شيانگ رو سي (Yu xiang rou si) گوشت سرخ‌شده در سبزيجاتي چون قارچ و فلفل است كه با سس سير سرو مي‌شود. اين غذا در جنوب ايالت سيچوان طرفداران بسياري دارد.
دونگ پو (Dongpo)
اين غذاي محلي استان هانگژو كه نام شاعر، نقاش و سياست‌مدار بزرگ چيني دونگ پو (Dongpo) را به خود گرفته است از طبخ گوشت تابه‌اي حاصل مي‌شود. تكه‌هاي گوشت چربي‌دار و بدون چربي هر دو در دونگ پو وجود دارند.
لازي جي (la zi ji)
اگر به دنبال غذاي تند و آتشين مي‌گرديد، در استان سيچوان چين لازي جي (la zi ji) را تجربه كنيد. اين غذا با سينه مرغ سرخ‌شده به همراه، فلفل، كنجد و فلفل‌هاي تند طبخ مي‌شود.
نيلوفراسمانتوس ( osmanthus lotus)
اگرچه ريشه نيلوفراسمانتوس (osmanthus lotus) يك گياه محسوب مي‌شود اما شيريني بيش از حد آن به اين ريشه طعمي چون نبات داده است. ريشه اسمانتوس به همراه سس قرمز شيرين، گلاتين برنج و كمي از خود گياه نيلوفر اسمانتوس سرو مي‌شود. اين غذا يكي از غذاهاي معروف خياباني شهر شانگهاي است اما در استان هانگژو هم سرو مي‌شود.
يو ژيا مو (iou jia mo)
يو ژيا مو (iou jia mo) نسخه چيني برگر است، كه از گوشت چرخ‌كرده سرخ‌شده به همراه پياز تشكيل‌شده با در نان پيچيده مي‌شود. اگرچه ريشه اين غذا به استان شياآنشي باز مي‌گردد اما اين غذا امروزه در سرتاسر چين علاقه‌مندان بسياري دارد.


شيائو لانگ بائو (Xiao long bao)
شيائو لانگ بائو (Xiao long bao) مدل شانگهايي دمبلجنس است كه از گوشت خرچنگ خرد شده و مايعي خوش‌طعم درست مي‌شود. با هر قاشق از سوپ مرزه، لقمه‌اي از كوفته خورده مي‌شود.
ژيا جيانگ ميان (zha jiang mian)
ژيا جيانگ ميان (zha jiang mian)، از خمير اشتهاآور سويا و نودل تشكيل‌شده است. اين غذا كه بازمانده از سنت ديرين چيني‌ها در سرو نودل است در هر منطقه از چين به روش متفاوتي طبخ مي‌شود.
مرغ بگار (beggar’s chicken)
مرغ بگار (beggar’s chicken) ( بگار به معني سائل و فقير) برخلاف نام آن غذايي بسيار غني و مختص استان جيانگ سو است كه طبخ آن به مهارت زيادي نياز دارد. اين غذا كه از مرغ شكم پر با گوشت چرخ‌كرده و قارچ درست‌شده در برك نيلوفر آبي پيچيده شده و با خاك رس پخت مي‌شود. پس از طبخ كامل غذا، خاك رس اطراف مرغ شكسته شده و مرغ بگار آماده سرو مي‌شود.
دن دن مين (dan dan mein)
اين ظرف رشته پرطرفدار در خيابان‌هاي استان سيچوان، از رشته‌فرنگي آغشته به ترشي سبزيجات و گوشت چرخ‌كرده تشكيل‌شده است. اين غذا دن دن مين (dan dan mein) نام دارد و با روغن چيلي درست مي‌شود.
چار سيا بائو (char siu bao)
چار سيا بائو (char siu bao) غذاي منطقه كانتوكي چين است كه از گوشت چرخ‌كرده با سس شيرين گوشت درست‌شده و در مغز نان بخار پز مي‌شود.
ما پو توفو (ma po tofu )
شايد تلفيق توفو ( چيزي شبيه پنير كه از شير سويا درست مي‌شود) و گوشت كمي عجيب به نظر برسد اما ما پو توفو (ma po tofu ) غذاي لذيذ براي مردم استان سيچوان چين است. اين غذا از مخلوط توفو ، گوشت و سس سبزيجات در روغن چيلي درست مي‌شود.
ما پو توفو (ma po tofu )
ما پو توفو (ma po tofu ) نه‌تنها يك دسر چيني، كه يكي از هنرهاي سنتي چين است. اين آب‌نبات به‌طور عمده از شكر، شربت مالتوز و بادام زميني، كنجد و نارگيل درست مي‌شود.


كونگي (congee)
كونگي (congee) سوپ غليظ برنج است. اين غذا از پخت دانه‌هاي برنج در آب به دست مي‌آيد. كونگي در چين به همراه بسياري ديگر از غذاها همچون مرغ، گوشت و دونات سرو مي‌شود.

۱۶u tiao)
يو تيائو (you tiao) ورژن چيني كرولر ( كلوچه تخم‌مرغي سرخ‌شده ) است كه شكلي شبيه خمير سرخ‌شده طلايي رنگ دارد. رد پاي اين غذا كه به همراه كانگي سرو مي‌شود را در بسياري از خيابان‌هاي چين مي‌توان يافت.
تخم‌مرغ صدساله (Century eggs)
تخم‌مرغ صدساله (Century eggs) غذايي به ابتكار مردم هونان چين است. همان‌طور كه از نام آن برمي‌آيد تخم‌مرغ، اردك يا بلدرچين در تركيبي از خاك رس، خاكستر، نمك، آهك و پوست برنج براي هفته‌ها يا ماه‌ها چال مي‌شود و طي فرآيندي رنگ، بو و مزه آن تغيير خاصي مي‌كند.
شوماي (Shumai)
شوماي (Shumai) نوع خاصي از پيراشكي است كه مختص استان گوانگدونگ است. اين پيراشكي معمولا با ميگو و گوشت و سبزيجات پر شده و به‌طور معمول به‌عنوان ميان وعده سرو مي‌شود.
گان بيان سي جي دو (Gan bian si ji dou)
گان بيان سي جي دو (Gan bian si ji dou)، يا لوبيا سبز خشك سرخ‌شده غذاي محلي استان سيچوان چين است. براي تهيه اين غذا، ابتدا رشته هاي لوبيا سبز كباب مي‌شود تا بافت آن‌ها ترد شود. سپس لوبيا سبزهاي كباب شده در مخلوطي از پيازچه، زنجبيل، سير و ريشه خردل سرخ مي‌شود.
ليانگ پي (Liang Pi)
شيان مركز استان شاآنشي بهترين مكان براي تجربه ليانگ پي (Liang Pi)، بسته‌هاي سرد نودل با طعم‌هاي متفاوتي از سبزيجات است. رشته‌فرنگي‌هاي دراز و پهن اين غذا از گندم و آرد برنج تهيه مي‌شوند.
زونگزي (zongzi)
زونگزي (zongzi) كه از برگ‌هاي بامبو و گلاتين غليظ برنج تهيه مي‌شود در سرتاسر چين علاقه‌مندان بسياري دارد. اين غذا دو طعم شيرين و مرزه دارد.
تانگ جي مي لس (tang cu li ji)
تانگ جي مي لس (tang cu li ji) غذايي گوشتي است كه همزمان دو طعم شيرين و ترش را به دهان مي‌دهد. پوسته اين غذا ترد اما ميانه آن بسيار نرم و دلپذير است.
گائو تاي (guo tie)
گائو تاي (guo tie) يك نوع پيراشكي چيني است كه با ميگو يا گوشت پر شده و سپس با پياز، كلم و زنجبيل طعم داده مي‌شود.
چو دوفو (chou dofu)
عليرغم نام نه‌چندان اشتهاآور آن چو دوفو (chou dofu) (توفو بد بو) يكي از غذاهاي اصلي خيابان‌هاي شانگهاي است. اين غذا كه از توفو خوابانده شده در شير و سبزيجات درست مي‌شود مي‌تواند به‌صورت سرخ‌شده، بخار پز، كباب يا خورشتي سرو شود.